Sino nga ba si AnonymousBeki?

     Everyone seems to be asking, sino ba talaga ako? Ano ba ang totoo kong pangalan? How do I looked like? Sino ba talaga ang beking nasa likod ng pseudonym na AnonymousBeki?

Sorry to disappoint you pero hindi ko ire-reveal sa post na ito ang aking real identity. I am only writing this post para i-discuss ang ilan sa mga rason kung bakit pinili kong maging isang anonymous blogger.
Heto ang mga iyon:


     Una, gusto kong maging sincere ang mga posts ko. Gusto ko walang pretention. Gusto kong mag-share sa inyo ng kung ano-ano lang na mga kwento mapa-wholesome man o medyo explicit (including maharot posts, o rated spg stories sa pyutyur if ever, lolz.) Kung sakaling ipakilala ko ang aking totoong pagkatao, maaring maging limited ang mga stories na aking maisi-share dahil siyempre magkakaroon ako ng hiya sa mga post na aking pinagsusulat. Sa ngayon, nakikita kong mas okay na muna sa akin ang ganito, I can share whatever stories I want.

     Pangalawa, I believe that it is human nature to quickly judge someone by his/her physical appearance, consciously or subconsciously man iyan. Kaya nga there is such a thing as ‛first impression’ dahil dito. Admit it or not, marami sa atin ang ganyan. Meron tayong mga initial judgement and side comments sa taong bago sa ating paningin. Ilan sa mga usual komento natin ay tulad ng “Mukhang matalino si girl”, “Teka mukhang bobo si boy”, at kung ano-ano pang judgemental remarks na wala naman talagang basehan. Mahirap sa tulad kong gorgeous at byuripul sapagkat I have to meet your high expectations. Charut lang! (Hindi po ako maganda.)

So ano nga ba ang pino-point out ko? Ang point ko lang naman is I want to be judge based on what I really am, how my mind works, what's inside my heart, and not influenced by how I looked like.

     Pangatlo, mahiyain po ako. Di ko na kailangang i-explain 'yan davah?

     And lastly, I care about my reputation. Lols. Ang lakas maka-artista slash politiko ng kinuda ko. Actually, I don't really care naman talaga sa sasabihin ng ibang tao. Pero sa sasabihin ng family and friends ko, hmm… meron. On this blog, dito ko naisusulat ang mga thoughts at experiences ko na some of it are stories that my family and friends will never hear. Yung ibang stories ko dito ay paniguradong shocking para sa kanila if ever kanilang mabasa. Those are the stories na I better keep to myself na lang, or kung isi-share ko man sa iba, sa inyo yun. I'm sure kayo din naman, meron din kayong mga chika na mas pinipili niyong wag na lang ikwento sa family and friends niyo debaah?

So… that's it. Iyan ang mga dahilan kung bakit tumanggi akong magpakilala.

Pero malay niyo naman, maybe in the near future eh mag-post ako dito ng picture ko. (malay niyo lang naman, HINDI AKO SURE.) Pero huh, don't pressure me na i-reveal ko ang identity ko. Meron kasi akong ugali na the more na pinipilit ako, the more stubborn I become. #‎nopressureplease‬

I hope you understand my decision for now.

Before I go, gusto kong mag-iwan sa inyo ng isang magandang kowt na related sa topic.

The quotation above means that when a person hides behind anonymity, he is more likely to show his true feelings. He doesn't have to pretend because he doesn't have a name to protect. Ganun yun!

***

Photos grabbed from:

www.playbuzz.com

tariqmcom.com